W ciągu ostatniej dekady wskaźnik alfabetyzacji w Indiach znacznie się poprawił, częściowo dzięki rządowym inwestycjom w edukację. Według Narodowego Badania Czytelnictwa Młodzieży z 2009 roku, trzech na czterech młodych ludzi w kraju potrafi czytać, a jedna czwarta populacji młodzieży (zdumiewające 83 miliony) określa się jako czytelnicy książek. Przewiduje się, że do 2020 roku poziom alfabetyzacji w kraju osiągnie 90%.
A to ma ogromne konsekwencje dla światowego przemysłu książkowego.
Indie są obecnie drugim najludniejszym krajem świata z ponad 1,28 mld ludzi. Prognozy wzrostu liczby ludności szacują, że do końca 2030 r. Indie prześcigną najludniejszy obecnie kraj - Chiny - z liczbą ludności wynoszącą około 1,53 mld.
Oprócz tego niezwykłego wzrostu demograficznego, gospodarka Indii również znajduje się na ścieżce solidnej ekspansji, a średni roczny wzrost PKB w ciągu ostatnich trzech lat wyniósł 8,6%. Czyni to Indie najszybciej rozwijającą się gospodarką świata.
Aby lepiej zrozumieć branżę wydawniczą w Indiach, firma Nielsen Book podjęła się realizacji dużego projektu badawczego, którego efektem jest The India Book Market Report. Oprócz przeglądu parametrów ekonomicznych branży wydawniczej i wielkości rynku książki, badanie dotyczyło również ram i polityki rządu oraz wpływu zmienionych przepisów na wydawanie książek, zachowania nabywców książek i charakterystyki konsumentów książek w różnych typach wydawnictw.
Jakie więc rodzaje książek składają się na rynek indyjski?
Podczas gdy czytanie dla przyjemności jest ważnym elementem rynku, a liczba odbiorców książek ogólnohandlowych (beletrystyka, literatura faktu i nieedukacyjne książki dla dzieci) będzie rosła, książki szkolne stanowią większość całego krajowego rynku książek. Szacuje się, że zakup książek szkolnych dla dzieci w wieku od 12 do 12 lat stanowi około 71% rynku, a książki dla szkół wyższych stanowią dodatkowe 22%.
Całkowita populacja Indii staje się coraz bardziej wykształcona. Współczynnik skolaryzacji brutto (GER) dla szkolnictwa K-12 wyniósł 84,6% w latach 2013-2014, a Komisja Planowania prognozuje, że do 2017 r. liczba ta wzrośnie do 93,2%. Będzie to oznaczało prawie 100% skolaryzację na poziomie podstawowym, ponad 90% skolaryzację na poziomie średnim i 65% skolaryzację na poziomie średnim wyższym. Prognozy Nielsena dotyczące wzrostu rynku książek edukacyjnych wskazują, że ten już bardzo znaczący rynek wzrośnie o około 19% w ciągu najbliższych pięciu lat, co wynika zarówno z coraz większej liczby dzieci rozpoczynających naukę w szkole i pozostających w niej dłużej, jak i z większej liczby rodziców mogących sobie pozwolić na środki wspierające ich potrzeby edukacyjne.
Unikalne cechy demograficzne Indii w postaci rosnącej populacji, zwłaszcza młodych ludzi, którzy są piśmienni i wykształceni, stwarzają również ogromne możliwości dla rozwoju i ekspansji branży wydawniczej we wszystkich sektorach, nie tylko w edukacji. Ale te ogromne możliwości nie przychodzą bez wyzwań. Na przykład Indie mają 22 języki urzędowe, a wraz z językami regionalnymi i dialektami wszystkich stanów liczba ta wzrasta do ponad 1600.
Oprócz konieczności radzenia sobie z tak rozdrobnionym demograficznie rynkiem, księgarnie stacjonarne w Indiach muszą również radzić sobie z konkurencją ze strony nowych kanałów sprzedaży oferowanych przez handel elektroniczny. Ci sprzedawcy internetowi są często, podobnie jak w innych krajach, atrakcyjni zarówno pod względem asortymentu, jak i ceny dla coraz bardziej mobilnej populacji. Inne przeszkody to geografia i wielkość kraju, a także nieefektywność i koszty związane ze słabą infrastrukturą. Sprawia to, że dystrybucja dużych ilości książek do wszystkich części kraju stanowi dla wydawców problem logistyczny.
Pomimo wielu wyzwań, przed którymi stoi rynek książki w Indiach, branża ta jednak szybko się rozwija, tworząc miejsca pracy i przyczyniając się do edukacji i alfabetyzacji kraju. Osoby pracujące w tym tętniącym życiem, wpływowym i znaczącym sektorze uważają, że nadszedł czas na uzyskanie statusu "przemysłu", aby handel książkami mógł uzyskać wsparcie finansowe i ściślej współpracować z rządem w zakresie ogólnego rozwoju kraju.
